നീ എവിടെ?
നിന് വിരലുകളിലെ ഓരോ വചനവും
സുന്ദരകടാക്ഷമായിരുന്നില്ലേ എനിക്ക്,
അല്ല,
അത്, എന് കവിളുകളിലേക്കുള്ള ചുംബനമായിരുന്നു.
ഹബീബഃ,
സ്നേഹത്തിന് സ്നേഹം
എങ്ങനെ ഞാന്‍ നിനക്ക് കാട്ടിത്തരും.
എന് കൈകളിലെ വാക്കുകളൊന്നും
എന് സ്നേഹത്തിന് ദൂതാവുന്നില്ലല്ലോ,
ചുംബനമേ, സ്നേഹത്തിന് സൂജൂദാകാന്‍ നിനക്കാകില്ല...
സ്നേഹത്തിന്റെ പരിധി തെളിയിക്കാന്‍ നിനക്കാകുമായിരുന്നെങ്കില്‍
മറ്റ് ചുംബനങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുമായിരുന്നില്ല.
മുത്തേ,
സന്തോഷത്തിന്‍ നേരത്ത്
നിന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍
എനിക്കിഷ്ടം നിന്നെ നിരാശപ്പെടുത്തിയിട്ട് കെട്ടിപ്പിടിക്കാനാണ്,
അന്നേരം നിനക്ക് എന്നോട് അനുകമ്പ തോന്നുമ്പോള്‍
അതെന്നിലെ സ്നേഹത്തിന് മാറ്റിനെ വളര്‍ത്തില്ലേ !
സുന്ദരപുഷ്പമേ,
എന്നെ സങ്കടപ്പെടുത്താതിരിക്കാനുള്ള നിന് വാക്കുകള്‍
എനിക്ക് തീക്കനലാണ്.
നീന് ശരീരം എവിടെയാന്നെങ്കിലും,
നിന് മനസ്സു എപ്പോഴും എന്റെ കൂടെ തന്നെ
എന് സ്നേഹം നിന്നില് അലിയുമ്പോള്
നീന്നെയും എന്നെയും
അവിടുത്തേക്ക് സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ അനുവദിക്കുമോ?
'അറിയില്ല' എന്ന വാക്കിനു
സ്നേഹത്തിന് ചിന്തകളെ കൈമാറുവാന് കഴിയുന്നത്
നിന്നെ നിഷ്കളങ്കത തന്നെ.
റബ്ബീ, ഹൃദയവും ആത്മാവും നിന്നിലാണ്,
ഞാനും അവള് എന്ന ഞാനും നിന്നിലേക്കാണ്,
ആ യാത്രയില് ഞങ്ങളെ ഒരുമിപ്പിക്കുമോ?
റബ്ബീ, ഞങ്ങളുടെ നാമത്തിലുള്ളത്
സത്യത്തില്‍ ആ മാതൃകാദമ്പതികളുടേതല്ലേ...
കരുണകടലേ, ലോകാനുഗ്രഹിയായ നിന്റെ സ്നേഹപാത്രത്തെ
ഏതൊരു മഹതീരത്നത്തിനേല്‍പിച്ചോ
അന്നേരമുള്ള നിന്റെ കരുണയുടെ ഒരംശമാണ്
ഞാനും ആ ഉജ്ജ്വലസൂര്യദമ്പതികളുടെ
മഹത്വത്തില്‍ നിന്ന് കാംക്ഷിക്കുന്നത്.....
ചെത്തിമിനുക്കിയ കൊച്ചു കൊച്ചു വാക്കുകളുടെ കാവ്യാത്മകമായ ഒരടുക്കല്‍. സ്നേഹത്തിന്റെ സൗന്ദര്യവും വിശ്വാസത്തിന്‍റെ ശക്തിയും കൊണ്ട് അകവും പുറവും തിളങ്ങുന്നു..
ReplyDeleteആശംസകള്‍..